25 Mart 2010 Perşembe

ACIMIZ ÇOK TAZE:.(

Çalışma arkadaşımla tam bir ekip çalışması içindeyiz. Aslında ben çalışma arkadaşıma ayak uyduruyorum desem daha doğru olur. Onun kadar gönüllü olamam istesemde çünkü. Yeri gelince basketbol maçını bırakıp koşturacak kadar içten yapıyor işini. Peki ne mi görevimiz? HAYVANSEVERLİK! Açıkça olanı o bir hayvansever, bende bir alt katmanı köpekseverim( Birde atsever, yunusseverim:P). Öyle garipsemeyiniz lütfen! Yanıma yanaşan kediyede tekme sallayanlardan, bakalım dört ayağının üzerinemi düşecek diyenlerden değilim; mıncıklamadan kurtuluşu yok benden:) Çalışma arkadaşım ise Toprak ve Su isimli köpeklerinin dışında sokak köpeklerine sahip çıkan, artan her yemeğini paylaşan,belediyenin zehirlediği köpeklere en içten üzülen, mesai saatleri dışında hamile eşiyle beraber hayvanlara vakit ayıran, kırık bacaklı Spanky(kedi)'e hergün pansuman yapan tam teşkilli bir hayvanser. Gelelim bugünkü öykümüze. İş yerimizin geniş bahçesinde yer edinen Gundik(köpek), Spanky, Bedri(kedi) ve İsimsiz(kedi) ekibine yeni bir Pondif katılmıştı. Gelmiş geçmiş en uslu çoban köpeği. Herkese kendini sevdiren, sevildikçe bebek gibi kıvrılan, güneşin altında yatmaktan başka kimseye zararı dokunmayan, Spankynin şımarıklarına bile tepkisiz kalan yavrucak. Bugün azrail meleklerin peşindeydi ve bu yavrucağımın canını çalışma arkadaşımın arabasının altında aldı. Bu acıyı hakketcek ne yaptı? İroniye bakınki sadece 30 saniye önce sokaktaki başka yavruyu beslemekten başka... Erkekler ağlarmı derseniz, hayvan seven insanda seveceği için ve duygusal olacağı için, öyle bir ağlar ki benimde gözyaşlarımı akıtacak kadar! Huzurla yat yavrum, Pondifim, seni şimdiden özledim:( Benden destek bekleyen arkadaşım acını paylaşıyorum:.(
Birde burdan ders çıkarılacak başka bir nüansda bu olay başkasının başına gelse bizim acımızın onda birini anlamazdı. Hatta bu yazıyı okusa, 21. yüzyılda kızamıktan ölen çocuklar var diye saçma bir bağlantı bile kurabilirdi. Misal;
X:(Coşkulu bir şekilde) Bende bir yıl önce otobanda 150 ile giderken, bir köpeğe çarptım. Puf oldu:)
BEN:(İçim daha çok burkularak) Ya ne biçim anlatıyorsun. Sanki bilgisayar oyununda düşman öldürür gibi.(Kızgın ifade)
X:Peki peki... Mezar taşına ne yazmışlar?(Alaylı bir ifade)
BEN: Puf oldu! (Kızgın ifade ile ortamdan uzaklaşmak)...
Çalışma arkadaşımı arabasından çok köpeğe üzüldüğü için bir kez daha kutluyorum! Aynı duyarlılığı herkesten bekliyorum...
Buarada bugün sırf Pondifin resmini çekmek için foto makinemi götürmüştüm:..((

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder